Hastane enfeksiyonu tüm hastalar için yaygın olarak karşılaşılan bir sorundur. Nöro-yoğun bakım ünitesine kabul edilen hastalar gelişmekte olan yaşamı tehdit eden hastane enfeksiyonları açısından yüksek risk altındadırlar. Bu hastalar tanıları, ilişkili travma ve invaziv cihazlar nedeniyle enfeksiyonlara hassastırlar. Bu çalışmada; nöro-yoğun bakım ünitesinde nosocomial enfeksiyonların tanımı, etkileyen faktörler, etken patojenler, enfeksiyon tipleri ve alınacak önlemler derlenmiştir.

Nosocomial infections are commonly encountered problems for all hospitalized patients. Patients admitted to the neuro intensive care unit (NICU) are at higher risk of developing life-threatening nosocomial infections. These patients are particularly vulnerable because of the serious nature of their illness, the frequency of associated trauma and the presence of invasive devices. In this study, the definition of neuro-intensive care unit nosocomial infections, affecting factors, pathogens, type of the nosocomial infections, and prevention of infection were reviewed.

Amaç: Çalışmamızdaki amaç iki farklı polikliniğe kabızlık şikayetiyle başvuran hastalarda laktüloz ve magnezyum hidroksitin prospektif olarak etkilerini karşılaştırmak ve belli parametreler üzerinden hastalar üzerindeki etkinliklerini araştırmaktır. Metod: Belli parametreler üzerinden kabızlık formları oluşturularak polikliniğe başvuran hastalara bu sorular yöneltildi ve 2. , 10. hafta kontrollerine çağrıldı. Çocuk cerrahisi polikliniğine başvuran hastalara magnezyum hidroksit, gastroenteroloji polikliniğine başvuran hastalara ise laktüloz başlandı. Sonuç: Çalışmamıza toplam 43 hasta dahil edildi. Bunlardan 27 hasta çocuk cerrahisi polikliniğine, 16 sı ise gastroenteroloji polikliniğine başvuran hastalardır. Tedavi başlanan hastaların 2. hafta kontrollerinde çocuk cerrahisinden 10 (%39), gastroenterolojiden ise 9 (%53) hasta tedaviye cevap almıştı. 10. Hafta kontrollerinde ise her iki polikliniğe başvuran tüm hastaların semptomlarında düzelme sağlanmıştır. Tartışma: Çalışmamızda her iki ilacın hasta tedavisi açısından anlamlı bir fark görülmemiştir. Ancak kabızlık tedavisinin sadece ilaç verilerek tedavi edilmeye çalışmasından öte hasta veya hasta yakınıyla iyi bir iletişim içinde olup davranış ve diyet tedavisi gibi ek önerilerin yapılması tedavi sonucunu daha olumlu kılacağını düşünüyoruz.

Objectives:Purpose of our study is to compare the effects of lactulose and magnesium hydroxide on prospectively in patients complaining of constipation in two different departments. Method: A questionnaire was prepared. The questions were asked to the patients and a trourough physical examination was performed in both outpatient clinics. The preferred drug was magnesium hydroxide in pediatric surgery clinic, and lactulose in gastroenterology clinic. Behaviorial information was given to all patients. Patients were called for control on 2 and 10 th weeks after the initiation of the treatment. Results: A total of 43 patients were included in the study. Of these 27 patients referred to pediatric surgery, and 16 patients gastroenterology outpatient clinics. Ten (%39) patients who were treated by pediatric surgery outpatient clinic and 9 (%53) patients who were treated by gastroenterology outpatient clinic had responded to treatment at the second week controls. All the patients who had treatment in the both outpatient clinics had improvement in their symptoms at the tenth week controls. Conclusions: In our study, no significant difference was observed in the treatment of patients with both drugs. However, treatment of constipation be treated with medication alone is probably not enough, we should be in good communication with patients and their families, such as behavior and diet therapy are as important as medication for obtaining good results.

Amaç: Kraniyotomi operasyonlarında, nörolojik hasarın önlenmesi için kullanılan nöromonitörlemede tüm ekibe önemli görevler düşmektedir. Bu çalışmada, 2005-2008 tarihleri arasında yapılan intraoperatif nöromonitörleme uygulamalarımızın ışığında anestezistlerin rolü irdelenmeye çalışılmıştır. Yöntemler: Bu çalışmada, 2005 kasım- 2008 aralık tarihleri arasında, nöromonitörleme ile kraniyotomi operasyonu geciren hastalara ait dosyalar ve nöromonitörleme kayıtları incelenmiştir. Bu hastaların demografik özellikleri, uygulanan nöromonitörleme yöntemleri ve anestezi detayları kaydedilmiştir. Bulgular: 3 yıllık periyodda, kraniyotomi operasyonu geçiren 204 hastaya: faz dönüşümlü SSEP (n:16), direkt kortikal stimülasyonla motor korteks lokalizasyonu (n:31), subkortikal stimülasyonla kortikospinal trakt lokalizasyonu (n:51), direkt kortikal ve subkortikal stimulasyon (n:27), motor konuşma merkezi (Broca) lokalizasyonu (n:3), kranial sinir (n : 60), MEP (n :84), SSEP (n:92), EEG (n: 24), BAEP (n:35) ve kraniyal sinir monitörlemesi (303 kraniyal sinir) yapılmıştır. Tüm hastalara propofol ve remifentanil ile total intravenoz anestezi uygulanmıştır. EMG ve MEP yapılan hastalara anestezi indüksiyonunu takiben kas gevşetici ajan kullanılmamıştır. Subkortikal stimulasyon ve EEG monitorizasyonu sırasında intravenoz anestezik ajan dozlari azaltılmıştır. Sonuç: Anestezi doktorlarinin; nöroloji ekibinin uygulayacağı nöromonitörleme yöntemine göre, anestezik ajanlarin kullanimini yönlendirilmesi ve hastanin hemodinamik durumunundaki değisikliklerden nöroloji ekibini haberdar etmesi, nöromonitörlemede daha doğru bilgi elde edilmesine ve elde edilen bilgilerin doğru olarak yorumlanmasina yardimci olacaktir.

Objectives: The whole surgical team carries out the important tasks of neuromonitoring during craniotomy to prevent neurological damage. We examined the role of the anesthesiologist in intraoperative neuromonitoring in light of experience between 2005-2008. Methods: We gathered the files of patients who underwent craniotomy with neuromonitoring from November 2005 to 2008. The neuromonitoring data were analyzed, details of demographic characteristics, neuromonitoring methods, and anesthesia were recorded. Results: During 3-year period, 204 patients who underwent craniotomy were monitored with the following techniques: SSEP with phase transformation (n:16), motor cortex localization (n:31), corticospinal tract localization (n:51), direct cortical and subcortical stimulation (n:27), motor speech center (Broca) localization (n:3), cranial nerve (n:60), MEP (n:84), SEP (n:92), EEG (n:24), BAEP (n:35), and cranial nerve monitoring (303 cranial nerves). Total intravenous anesthesia with propofol and remifentanil was used in all patients. Patients having EMG and MEP were not given muscle relaxants after anesthesia was induced. The dosages of intravenous anesthetic agents were reduced during subcortical stimulation and EEG monitoring. Conclusion: If anesthesiologists guide the use of anesthetic agents (depending on the neuromonitoring method used) and inform the team of changes in the patient’s hemodynamic status, the information gained through neuromonitoring can be obtained and interpreted more accurately.

Giriş: Preeklampsi ile komplike gebeliklerde perinatal sonuçlar preeklampsi olmayan gebeliklerden farklıdır. Buna ek olarak perinatal sonuçlar preterm doğumlarda da farklı olmaktadır. Bu çalışmada preeklampsi ve diğer etyolojiler nedeniyle erken doğumla sonuçlanan gebeliklerin neonatal sonuçlarının karşılaştırılmıştır. Metod: Çalışmaya 37. gebelik haftasından önce doğan 160 prematür yenidoğan dahil edildi. Preeklampsi nedeniyle erken doğum yaptırılan 35 gebe ile diğer etyolojiler nedeniyle gebeliği erken doğumla sonuçlanan 125 gebenin neonatal sonuçları karşılaştırıldı. Neonatal sonuçlar olarak, APGAR skorları, yenidoğan yoğun bakımda yatış süresi, entübasyon oranları, respiratuar distress gelişimi ve neonatal mortalite oranları karşılaştırıldı. Bulgular: APGAR skorları açısından iki grup arasında fark saptanmadı (p>0.05). entübasyo, RDS gelişimi, yenidoğan mortalite oaranları ve yoğun bakımda yatış süreleri açısından fark tespit edilmedi (p>0.05). erken preterm doğum (<34hafta) oranı preeklampsi grubunda daha fazla bulundu (%80 vs. %60.8, p=0.045). çok düşük doğum ağırlıklı (>1500gr) bebek oranları da preeklampsi grubunda daha fazla bulundu (%37.1 vs. %18.4, p=0.034). Sonuç: Preeklampsi nedeniyle erken doğum ile sonuçlanan gebeliklerde neonatal sonuçlar daha kötü görünmektedir. Bunun olası nedeni preeklampsi patofizyolojisinin intrauterine dönemde fetus üzerine olası etkileri ile açıklanabilir.

Objective: The perinatal outcome of pregnancies with preeclampsia varies in comparison to pregnancies without preeclampsia. In addition, the perinatal outcomes are also altered in preterm birth. This study evaluates the neonatal outcomes of pregnancies with preterm preeclampsia compared to preterm birth related with other etiologies. Methods: This study included the evaluation of 160 premature neonates delivered before 37 weeks gestation. Neonatal outcomes of 35 infants delivered prematurely due to preeclampsia were compared with 125 premature infants delivered due to other etiologies. Neonatal outcomes included: APGAR scores, length of stay in the neonatal intensive care unit (NICU), intubation rates, respiratory distress syndrome (RDS) and neonatal death (NND). Results: There was no difference in the APGAR scores between the two groups (p>0.05). The rate of intubation, RDS, NND and stay in NICU were found similar among the groups (p>0.05). Early preterm delivery (<34 week) rate was found to be higher in preeclampsia (80% vs. 60.8%, p=0.045). The rate of infants with very low birth weight (<1500gr) was found to be higher in preeclampsia compared to the other group (37.1% vs. 18.4%, p=0.034). Conclusion: The neonatal outcomes of infants delivered prematurely due to preeclampsia appeared to be worse than the premature infants delivered due to other etiologies. These results can be explained with the pathophysiology of preeclampsia and its effect on the fetus during the intrauterine period.

Amaç: Yapışık ikizler oldukça nadir görülen morbidite ve mortalitesi yüksek olan durumlardır. Erken tanı gebelik tabibinde önemlidir.Bu yazıda ilk trimester ultrasonografi değerlendirilmesinde tanı almış bir Parapagus Dicephalus yapışık ikiz olgusunun sunulması amaçlanmıştır. Olgu: 24 yaşında ikinci gebeliği olan hasta rutin ilk trimester rutin muayene için kliniğimize başvurdu. Ultrasonografik değerlendirmede 12 hafta ile uyumlu parapagus dicephalus yapışık ikiz görünümü mevcuttu. Ayrıntılı değerlendirmede iki boyun ve iki baş ile birlikte tek toraks ve abdomen izlendi. Kolumna vertebralis torakstan itibaren birleşik olup üst kol ve üç alt ekstremite izlendi. Sonuç: Birleşik ikizlerde erken tanı konulması gebelik yönetiminde ve gerekli olgularda erken gebelik terminasyonu yapılmasına olanak sağlaması açısından önemlidir.

Objective: Dicephalic parapagus is a rare anomaly of conjoined twins with severe morbidity and mortality. Early prenatal diagnosis is crucial for the follow-up of the pregnancy. In this article, prenatal diagnosis of parapagus twins with ultrasonography in the first trimester is presented. Case report: Twenty-four-year-old pregnant woman with gravidity 2 whose personal and familial background was uneventful was diagnosed with parapagus dicephalus conjoined twins in the 12th week of gestation by ultrasonographic examination. Fetus with 2 heads with seperate necks, 2 arms, 3 legs, and fused vertebral column was observed by ultrasonographic examination. Conclusion: Early diagnosis of parapagus dicephalus conjoined twins seems to be very important for the management and termination of pregnancy when required.

Tuberoz skleroz, öncelikle cilt, beyin, böbrekler, kalp ve gözleri etkileyen bir nörokutanöz sendromdur. Kardiyak rabdomyomlar tuberoz skleroza eşlik edebilirler. Konjenital adrenal hiperplazi, adrenal korteksin kortizol sentezindeki enzim defekti ile karakterize otozomal hastalıklar grubudur. Literatürde, tuberoz skleroz ile konjenital adrenal hiperplazi birlikteliği olan sadece bir olgu bildirilmiştir. Prenatal ve postnatal dönemde ekokardiografi ile intrakardiak sol ventrükülde kitleler saptanan bir olgu sunulmuştur. Olguda postnatal dönemde yapılan manyetik rezonans görüntülemede subependimal nodullerin ve kortikal tuberlerin olduğu tuberoz skleroz tanısı konuldu. Ayrıca areolar ve skrotal hiperpigmentasyonu olan olguda konjenital adrenal hiperplazi saptandı.

Tuberous sclerosis is a neurocutaneous syndrome involves skin, brain, kidneys, heart and eyes primarly. Cardiac rhabdomyomas accompany to tuberous sclerosis frequently. Congenital adrenal hyperplasia is group of autosomal disorders of adrenal cortex characterized with enzyme deficiency at cortisol biosynthesis. There is only one case with tuberous sclerosis and congenital adrenal hyperplasia reported in literature. We report a case with intracardiac masses which were detected in the left ventricle with prenatal and postnatal echocardiography. Tuberous sclerosis with subependymal nodules and cortical tubers was detected at postnatal magnetic resonance imaging. Also congenital adrenal hyperplasia was determined at the infant which had areolar and scrotal hyperpigmentation.

Behçet Hastalığı; nedeni bilinmeyen, tekrarlayan oral aftöz ülserler, genital ülserler ve üveit tablosu ile karakterize, kronik multisistemik bir vaskülittir. Birçok organ sistemlerini etkileyebilmekle birlikte vasküler tutulum da gözlenebilir. Venöz tutulum daha sık olmakla birlikte arteriyel sistemde de tromboz ve anevrizma formasyonu gibi patolojilere yol açabilir. Vena cava süperior trombozu Behçet Hastalığınınseyrinde yıllar içerisinde gözlenebilir. VCS trombozu kliniği ile başvuran ve Behçet Hastalığı tanısı alan 29 yaşında erkek hastamızı bu çalışmamızda sunmak istedik.

Behcet’s disease is a chronic multisystemic vasculitis that is characterized by recurrent oral apthous ulcers, genital ulcers and uveitis and its etiology remains still unknown. Although, It may affect any organ system, also vascular involvement can be seen. Venous involvement is more common than the arterial one but pathologies like as thrombosis and aneurysm formation can be seen in arterial system. Vena cava superior thrombosis can be seen in course of Behcet’s disease as the years pass. We aimed to present a 29 years old male patient with thrombosis of vena cava superior that is diagnosed as Behcet’s Disease in this study.