THE ROLE OF THE ANESTHESIOLOGIST IN NEUROMONITORING DURING CRANIOTOMY: RESULTS BETWEEN 2005- 2008 AND REVIEW OF THE LITERATURE

Objectives: The whole surgical team carries out the important tasks of neuromonitoring during craniotomy to prevent neurological damage. We examined the role of the anesthesiologist in intraoperative neuromonitoring in light of experience between 2005-2008. Methods: We gathered the files of patients who underwent craniotomy with neuromonitoring from November 2005 to 2008. The neuromonitoring data were analyzed, details of demographic characteristics, neuromonitoring methods, and anesthesia were recorded. Results: During 3-year period, 204 patients who underwent craniotomy were monitored with the following techniques: SSEP with phase transformation (n:16), motor cortex localization (n:31), corticospinal tract localization (n:51), direct cortical and subcortical stimulation (n:27), motor speech center (Broca) localization (n:3), cranial nerve (n:60), MEP (n:84), SEP (n:92), EEG (n:24), BAEP (n:35), and cranial nerve monitoring (303 cranial nerves). Total intravenous anesthesia with propofol and remifentanil was used in all patients. Patients having EMG and MEP were not given muscle relaxants after anesthesia was induced. The dosages of intravenous anesthetic agents were reduced during subcortical stimulation and EEG monitoring. Conclusion: If anesthesiologists guide the use of anesthetic agents (depending on the neuromonitoring method used) and inform the team of changes in the patient’s hemodynamic status, the information gained through neuromonitoring can be obtained and interpreted more accurately.

KRANİYOTOMİ OPERASYONLARI SIRASINDA NÖROMONİTÖRLEMEDE ANESTEZİSTİN ROLÜ: 2005-2008 YILLARINDAKİ SONUÇLARIMIZ VE LİTERATÜRÜN GÖZDEN GEÇİRİLMESİ

Amaç: Kraniyotomi operasyonlarında, nörolojik hasarın önlenmesi için kullanılan nöromonitörlemede tüm ekibe önemli görevler düşmektedir. Bu çalışmada, 2005-2008 tarihleri arasında yapılan intraoperatif nöromonitörleme uygulamalarımızın ışığında anestezistlerin rolü irdelenmeye çalışılmıştır. Yöntemler: Bu çalışmada, 2005 kasım- 2008 aralık tarihleri arasında, nöromonitörleme ile kraniyotomi operasyonu geciren hastalara ait dosyalar ve nöromonitörleme kayıtları incelenmiştir. Bu hastaların demografik özellikleri, uygulanan nöromonitörleme yöntemleri ve anestezi detayları kaydedilmiştir. Bulgular: 3 yıllık periyodda, kraniyotomi operasyonu geçiren 204 hastaya: faz dönüşümlü SSEP (n:16), direkt kortikal stimülasyonla motor korteks lokalizasyonu (n:31), subkortikal stimülasyonla kortikospinal trakt lokalizasyonu (n:51), direkt kortikal ve subkortikal stimulasyon (n:27), motor konuşma merkezi (Broca) lokalizasyonu (n:3), kranial sinir (n : 60), MEP (n :84), SSEP (n:92), EEG (n: 24), BAEP (n:35) ve kraniyal sinir monitörlemesi (303 kraniyal sinir) yapılmıştır. Tüm hastalara propofol ve remifentanil ile total intravenoz anestezi uygulanmıştır. EMG ve MEP yapılan hastalara anestezi indüksiyonunu takiben kas gevşetici ajan kullanılmamıştır. Subkortikal stimulasyon ve EEG monitorizasyonu sırasında intravenoz anestezik ajan dozlari azaltılmıştır. Sonuç: Anestezi doktorlarinin; nöroloji ekibinin uygulayacağı nöromonitörleme yöntemine göre, anestezik ajanlarin kullanimini yönlendirilmesi ve hastanin hemodinamik durumunundaki değisikliklerden nöroloji ekibini haberdar etmesi, nöromonitörlemede daha doğru bilgi elde edilmesine ve elde edilen bilgilerin doğru olarak yorumlanmasina yardimci olacaktir.