Amaç Nondipping durumu olasılıkla sempatik hiperaktivitenin bir sonucu olup klinik olarak kötü bir prognoz ile iliskilidir. Bu çalısmada nondipper ve dipper hipertansif hastalarda gece ve gündüz kalp hızı değisimini incelemeyi amaçladık. Materyal ve Metod 116 hasta çalısmaya alındı ve 24 saatlik ambulatuvar kan basıncı monitorizasyonu yapıldı. 24 saatlik gündüz ve gece sistolik ve diyastolik kan basınçları ve kalp hızları dipper ve non dipper hastalar arasında karsılastırıldı. Dstatistiki analizler Independent Samples t test ile SPSS 11.0 Windows paket programı kullanılarak yapıldı. Bulgular Gündüz kalp hızı nondipper hastalarda dipper hastalara göre yüksek izlendi (78,3±9 ile 75,2±9, p=0.1>0.05) ancak istatistiki olarak anlamlı değildi. Gece kalp hızı ise nondipper hastalarda anlamlı derecede yüksek izlendi (65,9±8,7 ile 61,7±7,8, p=0.02<0.05). Gece kalp hızı düsüsü nondipper hastalarda anlamlı derecede düsük izlendi (%14,2±6,1 ile %17,8±5,9 p<0.05). Sonuç Nondipper hastalarda gündüz ve gece kalp hızı yüksekliği nondipping durumundan da sorumlu tutulan sempatik hiperaktivitenin bir klinik bulgusudur. Nondipping kardyovasküler olay artısı ile iliskili olduğundan dolayı nondipper hastaların etkin tedavisi ve ilaç tedavisi modifikasyonu kardiyovasküler mortalite ve morbiditeyi azaltabilir.

Objectives Nondipping status; probably a result of sympathetic hyperacitivity; is clinically associated with poor prognosis. In this study we aimed to evaluate the variation of daytime and nighttime heart rate among dipper and nondipper patients probably due to sympathetic hyperactivity. Material and Method 116 patients were enrolled and performed 24 hour ambulatory blood pressure monitoring. 24-hour daytime and nighttime systolic and diastolic blood pressures and heart rates were compared between the dipper and non dipper hypertensive patients. Statistical analysis was performed by Independent Samples t test using SPSS 11.0 for Windows. Results Daytime heart rates were higher in nondipper patients than dipper patients (78,3±9 vs 75,2±9, p=0.1>0.05), but the difference was not statistically significant. Also nighttime heart rates were significantly higher in non dipper patients (65,9±8,7 vs 61,7±7,8, p=0.02<0.05). Nighttime heart rate dipping is significantly lower in nondipper patients (%14.2±6.1 vs %17.8±5.9 p<0.05). Conclusion Increased heart rates of daytime and nighttime period in nondipper patients are clinical finding of sympathetic hyperactivity which was accounted for nondipping. Since nondipping status is closely associated increased risk for cardiovascular events, effective treatment of nondipper patients and modifications in drug therapy may reduce cardiovascular morbidity and mortality.

Amaç İntrakraniyal hematomların yayılım özelliklerini analiz etmek ve akut darbeye maruz kalmıs hastaların klinik tanısında hematomların görülebilmesinde difüzyon MR görüntülerinin katkılarının anlasılması. Yöntemler Primer intrakraniyal kanamalı 37 hastanın MR görüntüleri geriye dönük olarak tekrar gözden geçirildi. T2–ağırlıklı echo planar görüntülerindeki değisimler, DW (difüzyon ağırlıklı) görüntüleme sinyal yoğunluğu ve görünen difüzyon katsayı (ADC) oranları (hematomun çekirdeği/kontralateral hemisfer) hematomun varsayım asamalarına göre analiz edildi (T1 ve T2 ağırlıklı görüntüleme sonucunda görüldüğü gibi). BulgHematom, Manyetik Rezonans Görüntüleme, Difüzyon MRIular DW görüntüleme ve T2- ağırlıklı echo planarın her ikisinde de, hematomun çekirdeğinin akutta (deoxyhemoglobin, n=11) ve erken subakut asamalarda (intracellular methemoglobin, n=11) yoğunluğu düsükken; hyperakutta (oxyhemoglobin, n=4) ve geç subakut asamalarda (extracellular methemoglobin, n=11) yoğunluğu yüksekti. Akut ve erken subakut asamalarda DW görüntüleri (r=0,698, r=0,940, p<0.05) ve T2-ağırlıklı echo planarda sinyal yoğunluk oranı arasında positif bir bağlantı vardı. ADC değerleri populasyonun tümünde azalmıstı ve bu değerler akut ve erken subakut dönemlerde (p<0.05) oldukça önemli ölçüde farklılasmıstı. Sonuçlar Hematomun çekirdeği en erken zamanda ADC değerlerinin düsmesiyle birlikte DW görüntülemede yüksek yoğunluktadır ve bundan dolayı DW görüntülemede atardamar vurusunu taklit eder. ADC değerleri hiperakut, akut ve subakut devrelerinde azalmıstır.

ABSTRACT Objectives To analyze the diffusion properties of intracranial hematomas and to understand the contribution of diffusion MR imaging of hematomas on clinical diagnosis in the patients with acute stroke. Methods The MR images of 37 patients with primary intracranial hemorrhage were retrospectively reviewed. Variations in T2- weighted echo planar images, DW (diffusion weighted) imaging signal intensity, and apparent diffusion coefficient (ADC) ratios (core of hematoma/contralateral hemisphere) were analysed according to the putative stages of hematoma, as seen on T1- and T2- weighted images. Results On both T2-weighted echo planar and DW images, the core of hematoma was hyperintense at the hyperacute (oxyhemoglobin, n=4) and late subacute stages (extracellular methemoglobin, n=11), while being hypointense at the acute (deoxyhemoglobin, n=11) and early subacute stages (intracellular methemoglobin, n=11). There was a positive correlation between signal intensity ratio on T2-weighted echo planar and DW images (r=0,698, r=0,940, p<0.05) in acute and early subacute stage. ADC values were decreased in the whole population and it was significantly different in acute and early subacute stage (p<0.05). Conclusions The core of hematoma is hyperintense on DW images with decreased ADC values at the earliest time, and thus mimic arterial stroke on DW images. ADC values are decreased during hyperacute, acute and subacute stages.

Bu olgu sunumunda urakal abseli olguda difüzyon MR görüntüleme özelliklerini tanımladık. MRG’de mesane üst duvarından umbilikus seviyesine uzanan, kalın duvarlı, kontrastlanan kistik kitle saptandı. Difüzyon MR’da abse ile uyumlu difüzyon kısıtlılığı ve düsük ADC değeri bulundu (0.76 x 10?³ mm²/s).

We report the diffusion-weighted imaging findings (DWI) of a case with urachal abscess. Magnetic resonance imaging revealed an enhancing thick, walled cystic mass arising from the superior surface of the urinary bladder and extenting to the level of the umbilicus. DWI revealed restricted diffusion of the cyst content consistent with abscess formation with an ADC value of 0.76 x 10¯³ mm²/s.

Otolaringoloji muayenelerinde tortiöz internal karotid arter nadiren görülmektedir. Boğazda anormal gelen bir his ile prezente olabileceği gibi asemptomatik de olabilir.Özellikle cerrahi girisim düsünülmesi durumunda tanı önemli olup, BT tercih edilebilecek bir tanı yöntemidir. Bu olguda sisliğe neden olarak orofaringeal kitleyi taklit eden ve BT ile tanısı konulan tortiöz internal karotid artere ait bulgular sunulmaktadır.

Tortuosity of the internal carotid artery is rarely seen in otolaryngologic practice. It can be presented with abnormal sensation or may be asymptomatic. Diagnosis is important especially if a surgical procedure is planned and CT can be preferred as the diagnostic modality. In this case, we present a tortuous internal carotid artery, causing an oropharyngeal bulging, mimicking a mass lesion, diagnosed by computed tomography.

Bu çalısmada yazarlar pelvik fraktür sonrası gelisen dev kırık hematomunun basısına bağlı olarak olusan ve vertikal split gluteus maksimus flebi ile rekonstrükte edilen bir gluteal defekt vakası sunmaktadırlar.Pelvik fraktür sonrası gelisen dev hematom nadir görülen bir komplikasyon olup, bilindiği kadarı ile literatürde hematom sonrası gelisen gluteal defekt ile ilgili ilk yayındır.

The authors present a case of large gluteal defect developed due to pressure of a giant gluteal hematoma resulted from a pelvic fracture. The defect is reconstructed with a vertical split local gluteus maximus flap. Giant hematoma after a pelvic fracture is an unusual complication and to our knowledge, in the literature this is the first case of a gluteal defect resulting from a hematoma.

Lesch-Nyhan sendromu ender rastlanan, x-resesif, hipoksantin fosforiboziltransferaz enzim eksikliği ile karakterize, pürin metabolizması bozukluğudur. Lesch- Nyhan sendromlu hastalarda pozisyon vermede, spastisite nedeniyle intravenoz kanulasyonda zorluklar mevcuttur. Ayrica bu hastalar bradikardi, pulmoner aspirasyon, konvulziyon ve ani olum riskleri de mevcuttur. Lesch-Nyhan sendromunda anestezi yaklasimi iyi tarif edilmemistir. Bu sunuda; katarakt nedeniyle operasyon geçiren Lesch-Nyhan sendromlu 4 yasindaki hastaya anestezi yaklasımı sunulmustur. Lesch-Nyhan sendromlu hastalar ozellikle zor venoz kanulasyon ve pozisyon nedeniyle preoperatif donemde dikkatlice degerlendirilmelidir. Bu hastalarin, postoperatif donemde pulmoner aspirasyon ve ani olum riskleri nedeniyle yakin takipleri gerekir.

Lesch-Nyhan disease is a rare X-linked recessive genetic disorder caused by a deficiency of hypoxanthine-guanine phosphoribosyltransferase enzyme. The patients with Lesch-Nyhan Syndrome have several problems such as positioning and difficult intravenous cannulation because of spasticitiy. Also these patients have risk for bradycardia, pulmonary aspiration, convulsion and sudden death. Anesthetic implications of the patients with Lesch- Nyhan Syndrome are not well described. Here we report our anesthesia experience in a 4 years-old child with Lesch-Nyhan syndrome, who underwent cataract surgery. Patients with Lesch-Nyhan syndrome should be carefully evaluated in the preoperative period especially to determine the difficulties in venous access and positioning. These patients should be closely monitored for the potential of pulmonary aspiration, and sudden death postoperatively.