Hematopoetik kemik iliği transplant alıcılarında, mantarlar mortalitenin en önemli nedenlerinden biri olarak ortaya çıkmış ve invazif aspergillozis insidansında artmış olmuştur. Hızlı tanı prosedürleri invazif fungal enfeksiyonlarını özellikle aspergillus enfeksiyonlarının tanısı için gereklidir. GEREÇ-YÖNTEM Retrospektif çalışmamızda nötropenik ateş ataklarında Yeditepe Üniversitesi Hastanesindeki 37 kemik iliği transplant hastasına uygulanan galaktomannan test (GM) (Platelia Aspergillus test, Bio-Rad, France) sonuçları ele alınmıştır.Galaktomannan sonuçları kan veya balgam kültürleri ve/veya fungal PCR sonuçlarıyla birlikte değerlendirilmiştir. Toplam değerlendirilen test sayısı 69’dur. BULGULAR Kaybedilen dört hastada yapılan testler sadece bir hastada ilişkili bulunmuştur. 66 PCR testinden 3 test (%4,5); 69 GM testinden 6 test (%9) pozitif olarak saptanmıştır.SONUÇ Invazif fungal hastalığın tanısı, tedavisi ve tanı rehberleri revize edilmekte ve galaktomannan testi ve PCR ın yeri tartışılmaktadır. Bu tür çalışmalar bu testlerin standardizasyonu ve validasyonu için de gereklidir.

Background:In hematopoetic stem cell transplant (HSCT) recipients, moulds have emerged as a major cause of mortality and incidence of invasive aspergillosis has been shown to be increased. Rapid diagnostic procedures are needed in order to diagnose invasive fungal infections especially aspergillus infections. METHODS In this retrospective study, in their neutropenic fever episodes the results of galactomannan tests (GM) (Platelia Aspergillus test, Bio-Rad, France) applied 37 stem cell transplant patients in Yeditepe University Hospital, were handled. Galactomannan results were evaluated by blood or sputum cultures and/or fungal PCR. The total number of tests applied to these samples were 69. RESULTS Among four ex patients, everything was correlated in only one patient. From 66 PCR tests, 3 tests (4,5%); from 69 GM tests 6 tests (9%) were found as positive. CONCLUSION The definition of invasive fungal disease and treatment and diagnosis guidelines are revised and the place of the galactomannan test and PCR is still being discussed; such studies should take place for also standardization and validation of these tests.

Hekimlerin hastaların rahatsızlıklarını teşhis ve tedavi etmelerinde ve hastaların yapılan klinik değerlendirmeleri ve tedavileri kabul etmelerinde tıbbi işlem için alınan onamların büyük önemi vardır. Hastaların yeterince bilgilendirildikten sonra özgürce tedaviyi kabul veya red etme ve kendisiyle ilgili olan tıbbi bilgiyi gizli tutma hakkı vardır. Dünya Sağlık Örgütünün Lizbon deklerasyonunu revize etmesiyle 1995 yılında yayınlanan Bali Deklerasyonuna göre “Hekim hastanın yararı için kendi vicdanına göre davranırken hastanın otonomisini ve haklarını da garanti altına almalıdır.” Bilgilendirilmiş onam hem teşhis için gereken prosedürlerde hem de tedavi için mutlaka alınmalıdır. Hastanın tedaviyi kabul etmesi ve hatta reddetmesi de onam alınmasını gerektirir. Hastanın bilgilendirilmesi ve onam alınması hastayla hekimin arasında hastanın sağlığı lehine ortak bir yol bulunmasını sağlar. Bu şekilde fikirler de paylaşılabilir. Hasta hekim ilişkisinde her iki tarafın da özerkliğe, yani bir insanın kendisiyle ilgili konularda kendi değerlerine dayanarak karar vermesine saygı göstermek gerekir. Karar verme aşamasında hasta da yer almalı sorumluluğu paylaşmalıdır.

Medical informed consent is essential to the physician's ability to diagnose and treat patients as well as the patient's right to accept or reject clinical evaluation, treatment, or both. Each patient has the right of receiving treatment freely following being informed appropriately and keeping the information related to himself/herself as a secret. Bali declaration was published in 1995 by reviewing Lisbon Declaration of World Medical Association with the sentence of “while a physician should act according to his/her conscience and the best interests of the patient, physician must guarantee patient autonomy and rights”. Consent is required for both diagnostic procedures and treatment. Acceptance or refusal of treatment by the patient also requires an informed consent. Information and consent provides finding a common pathway between the patient and the physician by sharing ideas. It is fundamental to the patient-physician relationship that each partner understands and accepts the degree of autonomy and the patient takes responsibility in the decision-making process.

AMAÇ Demir eksikliği anemisi için gastroskopiye yönlendirilen ve endoskopik bir lezyon saptanmayan hastalarda duodenal biyopsilerin değerlendirilmesi. METOD Demir eksikliği nedeni ile gastroskopiye yönlendirilen 190 erişkin hasta çalışmaya katılmıştır. Kontrol grubu olarak herhangi bir neden için gastroskopiye gönderilen ve duodenal biyopsisi alınmış 237 hasta alınmıştır. Her iki grubun endoskopik ve histolojik bulguları karşılaştırılmıştır. BULGULAR Hastaların yaş ortalaması 43.39± 14.00 yıl (17-87 yıl) ve control grubunun yaş ortalaması 43.20±14.35 yıl idi. Hasta grubunda %75.3 ve kontrol grubunda %59.9 hasta kadın idi. Hasta grubunda %2.6 (n=5) oranında çölyak hastalığı saptanmıştır. Hastaların 3’ü kadındı ve ishal veya dispeptik semptomları yoktu. İki erkek hastada ise ishal vardı. Demir eksikliği anemisinde rutin duodenal biyopsi almak istatisitksel anlamlı olarak çölyak hastalığı tanısı koydurmaktadır (P=0.017). Diğer mukozal patolojiler açısından her iki grup benzerdi. Bu grupta atrofik gastrit ve H.pylori gastritis demir eksikliğini etkilememekte idi. SONUÇ Demir eksikliği anemisi için gastroskopiye yönlendirilen hastalarda duodenal biyopsi alınmalıdır.

AIM To evaluate the outcomes of the duodenal biopsy done for the assessment of mucosal disease in patients investigated for iron deficiency anemia (IDA), underwent upper and lower gastrointestinal system endoscopies that revealed no remarkable macroscopic pathologic findings. METHOD One hundred and ninety adult patients with IDA who had inspection and biopsy of the stomach and second part of the duodenum during endoscopy. The control group consisted of 237 subjects, who had undergone upper and lower gastrointestinal system screening for any reason, and in whom duodenal biopsy was done despite the assessment of no remarkable pathological finding. Endoscopic and histopathologic findings were compared between groups. RESULT: Patient’s mean age was 43.39± 14.00 years (17 and 87 years) and with the mean age of for the study and control groups mean age was 43.20±14.35 years. Of the subjects in the study group, 75.3% and 59.9% of subjects in the control group were female. Celiac disease was determined in 2.6% (n=5) subjects in the study group. Three women patient with celiac had IDA with no diarrhea or dyspepsia- like complaints. Two men patient with celiac disease had IDA and diarrhea. Routine duodenal biopsy was statistically significant in patients investigated for IDA (P=0.017). Other gastric mucosal changes didn’t differ in patients with IDA than normal subjects. Atrophic gastritis and H. pylori gastritis didn’t influence iron status in these patients. CONCLUSION Duodenal biopsy should perform in all patients referred to gastroscopic examination for iron deficiency anemia.

AMAÇ Tanısal yanılgılar, özellikle acil servislerde (AS) hasta güvenliği ile ilişkili önemli hususlardandır. Bu makale, AS’lerdeki radyolojik süreçde meydana gelen tanısal yanılgılarıda anamnezin gerçek yerini ve önemini araştırmayı amaçlamıştır. METHOD Bu çok merkezli çalışmada, tanısal yanılgıların tespiti açısından, Aralık 2007 ve Kasım 2008 tarihleri arasında başvurmuş toplam 2921 taranmıştır. Medikal kayıtlar incelenmiş, klinik öykü elde edilmiş, öntanı ve son tanılarına ulaşılmış ve değerlendirilmiş olguların BTMRG görüntüleri de retrospektif olarak değerlendirilmiştir. BULGULAR Toplam 119 olguda (%4.07) medikal kayıtlardaki son tanıdan çok farklı ön tanılar olduğunu tespit ettik. Metodolojide belirtildiği gibi, sadece BT ve MRG’sine ulaşılanlar dahil edildiğinden, bizim çalışmamız bu olguların sadece 25’ini (%0,85) içermekte idi. Son derece teknolojik görüntüleme metodları kullanılsa da yanılgılardaki en temel nokta anamnezin eksik alınmış olması idi.

OBJECTIVES Diagnostic errors have become an important patient safety concern especially in the emergency department (ED). This article is aimed at examining the real importance and the role of clinical history in missed diagnoses with diagnostic radiologic process in the ED. METHODS In this multicenter study, a total of 2921 patients were investigated for missed diagnosis who were admitted to the ED from December 2007 to November 2008. Medical records were reviewed; complete medical history of the patients, initial diagnosis and final diagnosis were evaluated, CT and/or MRI findings were assessed as radiologic reinvestigation retrospectively. RESULTS We found that 119 patients (4,07 %) had different initial pre-diagnosis from end-diagnosis in medical records. Our study includes 25 patients (0,85 %) (10 female, 14 male, mean age: 46,7 years) among them with CT and/or MRI investigations regarding the methodology. The basic crucial cause of breakdown was obtained as lack of clinical history for establishing end-diagnosis in all patients even with the assistance of high technology imaging methods. CONCLUSION Although it seems time-consuming at first sight, greater focus is needed on clinical history. Awareness of the validity of the patient history before today’s impressing technical methods can be life saving and fasten the evaluation algorithm in the emergency conditions.

Hepatit B infeksiyonunda, özellikle sirotik hastalarda ilaç direnci önemli bir problemdir. Tedavi sırasında HBV varyantlarının seleksiyonu ile oluşan mutasyonların hepsinin klinik önemini bilmiyoruz. Bu yazıda, sekiz yıllık lamivudin tedavisi sırasında gelişen YMDD mutasyonlarına (L180M, M204I ve üzerine eklenen V207I mutasyonu) rağmen iyi klinik seyirli ve eklenen adefovir dipivoxil tedavisi ile HBV DNA’sı negatifleşen, HBV’ye bağlı karaciğer sirozlu bir hasta sunulmuştur. Bu vaka, V207I mutasyonunun siroz seyrini kötü etkilemediğini ve adefovir dipivoxil’in tedavide etkili olduğunu göstermiştir.

Drug resistance is an important problem in the treatment of hepatitis B virus infection, especially in cirrhotic patients. We don’t know the impact of all mutations which are occurring by selections of HBV variants during the treatment period. Here, we reported a patient diagnosed with HBV related cirrhosis and good clinical course even YMDD variants (L180M, M204I and additional V207I mutations) during the 8 years follow-up period of lamivudine treatment and HBV DNA became negative by additional adefovir dipivoxil therapy. This case showed V207I mutation has not associated with clinical deterioration in cirrhosis and adefovir dipivoxil is effective on V207I mutation.

Laringomasiye bağlı apne nedeniyle başvuran iki aylık infant sunulmaktadır. Hastaneye başvuruda stridor ile beraber parodoksal solunumu olan hastanın laser ariepiglottiplasti ile tedavi sonrasında şikayetlerinde tam düzelme izlendi. Bu yöntem basit ve güvenilir bir tedavi şeklidir ancak pediatristler tarafından çok bilinmemektedir. Bu nedenle sunulup, dikkati çekmek amaçlanmıştır.

We described a case of apnea secondary to laryngomalacia in a two-months-age infant. He presented with paradoxical breathing with stridor. After being treated with laser aryepiglottoplasty his syptoms disappeared completely. This very simple and safe treatment modality is not commonly used in pediatrics departments and we want to emphasize its success in laryngomalacia cases.

Geçtiğimiz onyıl süresince küçük, istenmeyen ve semptomatik variköz damarların tedavisinde hızlı bir artış olmuştur. Skleroterapi, sistematik olarak retiküler ve telanjektazik bacak venlerinin tedavisinde local irritant kimyasal bir maddenin enjeksiyonu işlemidir. Uygun tedavi ile alt ekstremite bacak venlerinin tedavisinde iyi sonuçlar alınacaktır. Bu makalenin amacı, skleroterapi tekniğini ve olası komplikasyonları en aza indirgeme konusunu gözden geçirmektir.

Over the last decade, there has been an increase in demand to treat small, unwanted veins and symptomatic varicosities. Sclerotherapy is systematic and effective treatment for reticular and telangiectatic leg veins by the injection of a locally irritating chemical substance. Appropriate management of lower extremity telangiectasias and spider veins will lead to better results, better patient satisfaction with fewer complications. The purpose of this article is to review technique and discuss how to minimize potential complications.

Hidatik hastalık ya da kist koyunlarda, büyük baş hayvanlarda, domuzlarda ve insanlarda ekkinokokus embriyosunun yol açtığı tüm dünyada bir çok ülkede görülen eski bir salgın hastalıktır. Cerrahi hidatik kistin tedavisi için en etkili yöntem olarak kabul görmektedir. Kistin yayılma ihtimali her zaman mevcut olduğundan canlı skoleksler öldürülmelidir. Amaç, bu girişim sırasında kist içerisindeki canlı skoleksleri öldürerek sekander hidatitozun önlenmesi olmalıdır. Hidatik kist cerrahisinde kullanılan ajanların postoperative dönemde sklerozan kolanjite neden olabileceği bilinmektedir. Bu çalışmada kist hidatikte kullanılan ajanlar ve komplikasyonları derlenmiştir.

Hydatid disease or cyst is an old endemic condition in many countries all over the world caused by tapeworm echinococcus embryo in sheep, cattle, pig, rat and human. Surgery is generally accepted as the most effective treatment method for the hydatid cyst. Since the possibility of spread of the cyst always exists, the vital scolices should be killed at first. The aim should be the prevention of the secondary hydatidosis by killing the vital scolices inside the cyst during this intervention. It is well-known that the agents used during the hydatid cyst surgery may lead to sclerosing cholangitis in the postoperative period. The aim of this article is to review the agents used in the treatment of hydatid cyst and their complications.