Epilepsi cerrahisi medikal tedaviye dirençli epilepsi hastaları için tedavi edici bir girişimdir. Dirençli epilepsi için uygulanan epilepsi cerrahisinin anestezisinde önemli olan hastaya operasyon süresince rahat ve güvenli bir deneyim sağlamak, nöroşirürjiyen için uygun cerrahi koşulları oluşturmak, düzgün ve etkin bir intraoperatif nöromonitörleme yapabilmektir. Genel anestezi koşullarını sağlayarak aynı anda bu gereksinimleri karşılamak nöroanestezist için önemli bir sorun olmaya devam etmektedir. Anestezistler, epilepsi cerrahisinde; cerrahi girişimlerde uygulanan anestezi yönetiminden, yoğun bakımda status epileptikusun tedavisine dek birçok aşamada rol almaktadır. Çeşitli antiepileptik ajanlar ve potansiyel yan etkileri ve anestezik maddelerle etkileşimleri konusunda bilgi epilepsiye yönelik uygulanan cerrahi işlemler sırasındaki kaygılarından biridir. Bu tür hastaların beyin cerrahı ve nörolog içeren bir ekip tarafından becerikli ve klinik olarak hassas bir şekilde ele alınması gerekmektedir. Bu çalışmada, epilepsi cerrahisinde kliniğimzde uyguladığımız standart anestezi protokolümüz ve bu konuda literatürün gözden geçirilmesi amaçlanmıştır.

Epilepsy surgery is a therapeutic intervention for patients with medically refractory seizures. Anesthetic considerations epilepsy surgery for refractory epilepsy include ensuring a safe and comfortable perioperative experience for the patient, providing suitable operating conditions for the neurosurgeon, avoiding interference with intraoperative neuromonitoring recordings. Providing the conditions that simultaneously meet these requirements, using general anesthesia remains a significant challenge for the neuroanesthesiologist. The role of anesthesiologist acquires significant dimensions in management of epilepsy ranging from operative procedure, to the intensive care management of patients with status epilepticus. The knowledge regarding various antiepileptic agents and their potential side effects and interactions with anesthetic agents are of prime concern during surgical procedures for epilepsy. It requires a skilful and clinically precise handling of such patients during perioperative period by the all team, which is structured by anesthesiologist, neurosurgeon and neurologist. In this study, we aimed to discuss our standardized anesthesia protocol and review of the literaturefor epilepsy surgery.

Giriş: Türkiye’nin doğu sınırında yeralan, uzmanlarının çoğu devlet hizmet yükümlülüğü kapsamında geçici süre ile çalışan hastanemize başvuran travma olgularının anatomik (Yaralanma Ciddiyet Skoru - YCS) ve fizyolojik (Revize Travma Skoru - RTS) skorlama sistemlerine değerlendirilmesi amaçlandı. Yöntem ve Gereç: Eylül 2010 – 2011 arasında Iğdır Devlet Hastanesi’ne travma nedeniyle getirilen, Kısaltılmış Yaralanma Ölçeği (KYÖ) >3, solid organ yaralanması saptanmış ve hemodinamik instabilite nedeniyle cerrahi uygulanan olgular retrospektif olarak değerlendirildi. Kategorik veriler ?2 testi, sürekli değişkenler student t testi, non parametrik veriler Mann Whittney U testi kullanılarak analiz edildi. P değerinin 0,05’ten düşük olması istatistiksel anlamlı kabul edildi. Bulgular: Yirmi beş olgunun yaş ortalaması 32,4 (19-64) olup, erkek/kadın oranı 19/6 idi. Trafik kazası (n=12) en sık travma mekanizması, karaciğer en sık yaralanan solid organdı (n=14). Ortalama YCS 23,6±19,9 ve RTS 6,7±1,8 idi. YCS 60’ın üzerinde olan dört olguda buna paralel olarak ortalama RTS’nin düşük olduğu saptandı (3,1±1,8) (p<0,05). Bu subgrupta mortalite %100’dü (p<0.001). Tüm olguların 7’sinde (%28) multitravma olup mortalite %57,1 idi, bu dört olguda da üç boşluğu etkileyen multitravma mevcuttu. Sonuç: Tam donanımlı travma merkezi kapsamında sayılmayan II. seviye acil hizmeti sunan hastanemizde kısıtlı imkanlara rağmen, üst merkezlere sevki edilemeyecek ciddi travma olgularının cerrahi algoritmalara uygun ve travma skorları ile örtüşecek şekilde bakım, sevk ve idaresinin yapıldığı görülmüştür. Tedavi sonuçları mevcut literatür ile benzer bulunmuştur.

Introduction: We aimed to categorize retrospectively trauma patients by using an anatomical (Injury Severity Score - ISS) and a physiological (Revised Trauma Score - RTS) scoring system in our center, which is established near the east border of Turkey where the specialists are working temporarily during their compulsory medical service. Material and methods: Twenty-five trauma patients who admitted in Igdir Government Hospital with Abbreviated Injury Scale (AIS) scores >3 who has undergone life saving surgery due to a hemodynamically unstable solid organ injury between September 2010 to September 2011 were evaluated retrospectively. The ?2 test was used for categorical variables, the Student t test was used for comparisons of continuous variables. The Mann-Whitney U test was used for other nonparametric quantitative data. A P value less than 0.05 was considered statistically significant. Results: Mean age of the patients was 32.4 years (19-64) and male/female ratio was 19/6. The most frequently detected trauma mechanism was traffic accident (n=12). The most frequently injured solid organ was liver (n=14). The mean initial ISS was 23.6±19.9 and RTS was 6.7±1.8. ISS was higher than 60 pts in four patients, in parallel with their lower mean RTS scores (3.1±1.8) (p<0.05). The mortality rate of this subgroup was 100% (p<0.001). Overall, 7 (28%) of patients had multiple traumas with a mortality rate of 57.1%, while in 4 of them all three body cavities were traumatized. Conclusion: In our level II trauma center which does not have full availability specialties, personnel and equipment; health care, transfer and management of the severe trauma patients who couldn’t be referred to major trauma centers were accomplished properly in accordance with surgical treatment algorithms and trauma scores of the patients. Treatment results of our patients appear to be similar to those reported in the current literature.

Amaç: Bu çalışmada normal tiroid uyarıcı hormon düzeylerine sahip Türk yenidoğanlarının tiroid gland volümlerinin ultrasonografik ölçümü ve bölgesel farklılıklarının değerlendirimesi- amaçlanmıştır. Metod: Türkiye’nin dört ayrı bölgesinden (Marmara, Karadeniz, Doğu Anadolu, Ege) toplam 201 yenidoğan (37–42 hafta; doğumun 0–30 günleri arası; 104 kız; 97 erkek) çalışmaya dahil edildi. Ultrasonografi ile tiroid volümleri ölçüldü ve sonuçlar karşılaştırıldı. Results: Çalışmamızda yenidoğanların ortalama tiroid volümü 0.58 ± 0.19 mL bulundu. Marmara, Karadeniz, Doğu Anadolu, Ege Bölgelerindeki- yenidoğanlarda ultrasonografi ile ölçülen tiroid volümleri sırasıyla 0.50 ± 0.12, 0.79 ± 0.23, 0.56 ± 0.16, and 0.43 ± 0.17 mL idi. Karadeniz Bölgesinde ölçülen tiroid volümü diğer üç bölgedeki tiroid volümünden istatistiksel olarak anlamlı olacak şekilde büyüktü (p < 0.001). Marmara, Doğu Anadolu, Ege Bölgelerindeki yenidoğanlardaki tiroid volümleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı. Sonuç: Yenidoğanların normal tiroid volümü bölgesel farklılıklara göre değişmektedir. Karadeniz Bölgesindeki yeni-doğanlarda tiroid volümü- muh- temelen bu bölgedeki iyot eksikliğine bağlı olarak daha fazladır. Bu nedenle, Karadeniz Bölgesindeki yenidoğanlarda rutin tarama testlerine ilave ek tarama testleri seçilmiş hastalarda düşünülebilir.

Objectives: Our aim was to assess normative data regarding the thyroid gland volume of Turkish newborns with normal thyroid stimulating hormone levels and to detect whether regional differences existed. Method: A total of 201 full-term newborns (term, 37–42 weeks; within 0– 30 days of birth; 104 girls; 97 boys) from four different zones in Turkey (Marmara, Eastern Black Sea, Eastern Anatolian, and Aegean) were included in this study. Thyroid volumes were measured by ultrasonography by using a similar method, and the results were compared. Results: In our study, the newborns’ mean thyroid volume was 0.58 ± 0.19 mL. Thyroid volumes from the Marmara, Eastern Black Sea, Eastern Anatolian, and Aegean regions were 0.50 ± 0.12, 0.79 ± 0.23, 0.56 ± 0.16, and 0.43 ± 0.17 mL, respectively. The ultrasonographically assessed thyroid volume was significantly greater for newborns from the Eastern Black Sea (p < 0.001), followed by the Eastern Anatolia, Marmara, and Aegean regions. No statistically significant difference existed among the latter three zones. Conclusions: The neonates’ normal thyroid volumes varied among the different regions. Newborns from the Eastern Black Sea region possibly have a greater thyroid volume because of a residual effect secondary to a history of iodine deficiency in that region, as well as a correlation between a mother and a neonate in terms of thyroid functions. Thus, in newborns from the East Black Sea region, additional screening tests may be added to routine screening in selected groups.

Parotit etyolojisi açık değildir, ancak hasta ya da endotrakeal tüp pozisyonuna bağlı olarak parotis glandının tıkanması, akut dehidratasyon ve/veya morfin ve atropine gibi ilaçlara bağlı olarak tükrük sekresyonunun viskozitesinin artmasına bağlı olarak gelişebilir. Bu çalışmada; genel anestezi altında supratentorial kraniotomi operasoyunu geçiren 21 yaşında kadın hastada operasyondan 5 saat sonra, nöro yoğun bakımda gelişen akut parotit olgusu sunulmuştur.

The etiology of parotitis is unclear, but some possible causes such as obstruction of glandular excretory ducts caused by patient’ or endotracheal tube position and increase in the viscosity of the saliva because of acute dehydratation and/or medications like morphine, atropin have been proposed. In this study, we present a case of acute parotitis in a 21-year-old girl in neuor-intensive care unit 5 hours later the extubation following supratentorial craniotomy under general anesthesia.

Türk dermatolog Hulusi Behçet, 1937 yılında iritis, oral kavite ve genital mukoza membranlarında ülserasyon bulgularının varlığıyla ilişkili bir hastalık tanımlamıştır. Behçet hastalığı ana belirtileri cilt, mukoza ve göz ile ilgili olup, aynı zamanda eklemler, sindirim sistemi, vasküler sistem ve sinir sistemi de tutabilmektedir. Yıllardır Behçet hastalığının vasküler komplikasyonları tromboflebit, anevrizma ve arteriyel oklüzyonlar ile ilişkilendirilmektedir. Bu hastalıkta anevrizmal değişiklikler göreceli olarak erken yaşlarda gelişmektedir. Bu çalışmada, dev rüptüre abdominal aort anevrizması ile başvuran bir Behçet hastası sunuldu.

In 1937, Hulusi Behçet, a Turkish dermatologist, reported a disease associated with iritis and ulcerations of the mucous membranes of the oral cavity and genitalia. The main symptoms of Behçet’s disease occur not only in the skin, mucosa and eyes, but also in the joints, digestive tract, vascular system, and nervous system. For many years, vascular complications in Behçet’s disease have been attributed to thrombophlebitis, aneurysm and arterial occlusion. Aneurysmal changes develop at relatively earlier ages in this condition. In this case, we report a giant ruptured abdominal aortic aneurysm in a patient with Behcet’s disease.

Bal gibi bitki kaynaklı besinler beraberinde zarar verici içerikler de içerebilirler. Nitrojen içermeyen polihidroksile siklik bir hidrokarbon olan grayanotoksin içeren ve türkçede „deli balı? olarak da geçen bal türü garayanotoxin zehirlenme sendromuna yol açabilmektedir. Çoklu organ ve sistemlerde bir çok yan etki ile belirti veren bu zehirlenme sendromu daha çok doz bağımlı bir karakter göstermektedir. Burada bu zehirlenme sendromuna ait bir derleme sunmaktayız.

Secondary products derived from plants may contain harmful substances such as honey. The honey contaminated with grayanotoxin, a diterpene, which is a polyhydroxylated cyclic hydrocarbon that doesn?t contain nitrogen named “deli bali” in Turkish, which is called “[sic] mad honey may cause grayanotoxin toxidrome. It affects multiple systems of the body especially cardiovasculare system in a dose dependent fashion. Herein we present a rewiev of this toxidrome.