Amaç: Kan donörlerinin taranmasında, Hepatit B Virüsü (HBV) ve Hepatit C Virüsü (HCV) serolojik testlerini nükleik asit amplifikasyon testleri ile karsılastırmak. Gereç ve Yöntem: Yeditepe Üniversitesi Hastanesinin klinik mikrobiyoloji laboratuvarına basvuran 136 hastada HBV DNA ve 83 hastada HCV RNA realtime PCR kullanılarak arastırıldı. Hastaların serumları aynı zamanda MEIA yöntemiyle sırasıyla HBs Ag ve anti-HCV pozitiflikleri açısından incelendi. Bulgular: HBs Ag pozitifliği saptanan hastalarda (n=64) HBV DNA büyük oranda pozitif olmasına karsın %34 oranında negatif olan hastaya (n=22) rastlandı. Anti-HCV pozitif olan hastaların %31’inde HCV RNA pozitif bulundu. Anti-HCV negatif hastaların %16 sında (n=61) HCV RNA pozitif idi (n=10). 72 HbsAg negatif hastada 6 HBV DNA pozitifliği, 61 anti- HCV negatif hastada 10 HCV RNA pozitifliği saptandı. Sonuç: HBV ve HCV için yapılan donor taramalarında HBV DNA ve HCV RNA’nın da bakılması uygundur. Bu testlerin yapılması ek yük yerine kazanç sağlayacağı öngörülebilir.

Objectives: To compare Hepatitis B virus (HBV) and Hepatitis C virus (HCV) serological test results with the nucleic acid amplification tests in the blood donor patients screening. Methods:During December 2005- January 2008 in Yeditepe University Hospital Microbiology Laboratory, HBV DNA in 136 patients and HCV RNA in 83 patients were tested by real-time PCR and the serums were also tested for HBsAg and anti-HCV respectively by MEIA . Results: Although in HBs Ag positive patients (n=64) HBV DNA was mostly positive, 34% negative patients were also detected(n=22). In 31% of anti-HCV positive patients HCV RNA was positive. In 16% of anti-HCV negative patients (n=61) HCV RNA was positive (n=10). In 72 HbsAg negative patients 6 HBV DNA positivity; in 61 anti-HCV negative patients 10 HCV RNA positivitiy was detected. Conclusion: In routine blood donor HBV and HCV screening, HBV DNA and HCV RNA is recommended to be tested. These tests would be cost effective, not an additional burden.

Anevrizmal kemik kisti, kemiğin benign fakat lokal destrüktif bir lezyonudur. Herhangi bir kemikte olusabilmekle birlikte en sık uzun kemiklerin diyafizlerinde, vertebra ve pelviste görülür. Talus yerlesimli anevrizmal kemik kisti çok nadir görülmektedir. Anevrizmal kemik kistinde tedavi, küretaj ve greftlemedir. Bizim vakamızın da 10 aylık takibinde herhangi bir nükse ya da komplikasyona rastlanmamıstır. Lezyonun tam olarak küretajı sonrasında otogreft uygulaması talusun anevrizmal kemik kistinin tedavisinde uygulanabilecek basarılı bir yöntem olduğu düsünülmektedir.

The aneurismal bone cyst, is a benign but local destructive lesion of the bone. It may be formed at any bone; however it is observed in the diaphysis of the longest bones, at vertebra and pelvis. The talus located aneurismal bone cyst is seen very rare. The treated of aneurismal bone cyst is curettage and grefting. Any reoccurrence or complication has not been observed in the 10 months monitoring of our patient. Following the completely curettage of the lesion, it is thought that auto-greft application is a successful method which may be applied in the treatment of talus's aneurismal bone cyst.

Akromiyoklaviküler eklemin çıkıklarında bir çok cerrahi tedavi seçeneği mevcuttur. Modifiye Bosworth tekniği gerek uygulama kolaylığı gerekse sonuçlarının iyi olması nedeniyle kabul görmüs bir tekniktir. Literatürde modifiye Bosworth tekniği sonrasında %10’lara ulasan vida gevsemesi komplikasyonu bildirilmistir. Vidanın gevsemesi sonucunda tekrar aynı teknikle tespit sağlanması bizce güvenilir olmayacaktır. Kablo ve domino ile tespit primer cerrahide de kullanılabilecek, uygulaması kolay ve güvenilir bir tekniktir.

There are money surgical treatment options available for the acromioclavicular joint dislocations. The modified Bosworth technique is an accepted technique due to both facility of application and best results. In the literature the complication of screw loosening reaching to 10% following the modified Bosworth technique has been reported. In our opinion is not reliable to ensure fixation again the same technique as a result of loosening of the screw. The fixation with cable and domino is an easy and reliable technique which may be used also in the primer surgery.

Behçet hastalığının klasik triadı sayılan tekrarlayan oral ve genital ülserasyonlar, tekrarlayan iridosiklit bir Türk dermatoloğu olan Hulusi Behçet tarafından ilk olarak 1937 yılında tanımlanmıstır. Hastalık gastrointestinal sistemi lokal veya difüz olarak tutabilir. Biz bu yazımızda klinikte ender olarak rastlanılan, rektal ülserli bir Behçet hastasını ayırıcı tanıları ile taktim ediyoruz.

Behcet was a Turkish dermatologist who first described the triad of relapsing iridocyclitis with recurrent oral and genital ulcerations in 1937. The gastrointestinal manifestations of Behcet's disease (BD) have become recognized as a distinctive type of Behcet's syndrome called intestinal Behcet's syndrome. We describe a rare case of Behçet's disease with rectal ulcer and discuss the difficulties in making a differential diagnosis between Behçet's disease and the inflammatory bowel diseases.

Gossipiboma, cerrahi sırasında vücutta unutulan spanç ve çevresinde gelisen yabancı cisim reaksiyonunu tanımlayan nadir bir cerrahi komplikasyondur. Az görülen bir durum olmasına karsın cerrahi malpraktisin sık sebeplerindendir. Klinik olarak asemptomatik olabildiği gibi granulamatöz reaksiyona sonucu intraabdominal abse gelisimine, intestinal obstrüksiyon yada fistül formasyonuna yol açabilir. Olgumuzda 37 yasında ince bağırsak obstrüksiyon semptomları ile hastaneye basvuran bayan hastanın 4 ay önce geçirilmis abdominal cerrahi öyküsü bulunmaktadır. Yapılan radyolojik incelemelerde obstrüksiyon bulgularının yanısıra pelviste internal hiperdans yapılar içeren kitlesel lezyon tanımlandı. Eksploratif laparotomi ve histolojik değerlendirme sonucunda lezyon, çevresinde granülamatöz reaksiyon ve fokal fibrozisin eslik ettiği gossipiboma ile uyumlu bulundu. Gossipiboma klinik pratikte nadir görülmesine karsın, akut intestinal obstrüksiyon bulgularıyla gelen ve geçirilmis cerrahi öyküsü olan hastada ayırıcı tanıda düsünülmelidir.

Gossypiboma, an infrequent surgical complication, is a mass lesion due to a retained surgical sponge surrounded by foreign-body reaction. Although it is a rare condition, it is a frequent cause of surgical malpractice. Gossypiboma can be asymptomatic clinically or can result in a granulomatous reaction with intraabdominal abscess development, intestinal obstruction, or fistula formation. A 37 year old woman presented with symptoms of small bowel obstruction. She had history of cystocele repair with abdominal approach 4 months ago. Plain abdominal radiography and contrast enhanced abdominal computerized tomography revealed signs of small bowel obstruction and a soft-tissue mass with a dense, enhanced wall, containing internal hyperdense structures in pelvis. Exploratory laparotomy revealed a surgical sponge surrounded by granulation tissue. Postoperative course was uneventful and ileus relieved. On histologic examination, foreign material reaction and focal fibrosis consistent with gossypiboma was detected. Although gossypiboma is rarely seen in daily clinical practice, it should be considered in the differential diagnosis of acute mechanical intestinal obstruction in patients who underwent abdominal surgery previously.