“BEING ABLE TO DO” VS. “DOING”:RELATIONSHIPS BETWEEN TAKING RESPONSIBILITY IN CHILDHOOD, METACOGNITIVE AWARENESS,ANXIETY AND PARENTAL ANXIETY

Aim: Parents commonly use homework as a mean to remind school age children of the necessity to take responsibility for one’s own tasks. In this study, the relationships between taking responsibility, a nd a nxiety w ere investigated within the scope of the children’s ability to “do their homework on their own.” Method: In this study, The Metacognitive Awareness I nventory (MAI) a nd S tate Trait Anxiety Inventory for Children (STAIC) were administered to 97 students who were attending 6th grade at a public school. The mean age of students was 11 years 4 months. The parents of these students, o n t he other h and, w ere administered w ith th e S tate T rait A nxiety Inventory (STAI). Among the study participants; th e g roup o f s tudents w ho completed their homework on their own and the group of students who completed their h omework w ith t he a id of t heir parents were comparatively analyzed. Results a nd conclusion: Among the 97 study participants; 59 (60.8%) indicated on their scales that they completed their homework on their own, while 38 (39.2%) indicated that they completed their homework with the aid of their parents. Between the two groups, the differences with re spect t o t he S TAI and S TAIC w ere statistically significant (p<0.05). The mean s cores f or S TAI a nd S TAIC w ere higher in the group in which children completed their homework with the aid of their parents. Metacognitive ability did not transform a mong th e c hildren i nto a tendency to perform tasks completely on their own appeared to be related to the anxiety expressed by these students and their parents, with the anxiety from the parents’ part being more pronounced.

“YAPABİLİYOR” OLMAKTAN “YAPIYOR” OLMAYA: ÇOCUKLARIN SORUMLULUK ALMA DAVRANIŞININ, BİLİŞÜSTÜ YETİLER, KAYGI VE EBEVEYN KAYGISIYLA İLİŞKİSİ

Giriş: Okul çağına gelmiş çocuklara, kendi sorumluluklarını almaları gerektiği hatırlatılırken referans gösterilen en belirgin işlev “ödevini yapması” dır. Bu çalışmada, “ödevini kendi başına yapmak” üzerinden, sorumluk alma, bilişüstü yetiler ve kaygı arasındaki ilişkilerin araştırılması amaçlanmıştır. Metod: Bir devlet okulunun 6. Sınıfına devam eden, yaş ortalamaları 11 yaş 4 ay olan 97 öğrenciye, Bilişüstü Yeti Envanteri (BYE) ve Çocuklar için Sürekli Kaygı Ölçeği (ÇSKÖ) uygulanmıştır. Ebeveynlerine de, eşleştirerek, Sürekli Kaygı Ölçeği (SKÖ) verilmiştir. Ödevini kendi yapan ve ebeveyn yardımıyla yapan iki grup karşılaştırmalı analiz edilmiştir. Bulgular v e S onuç: Doksan yedi deneğin 59’u ( %60,8) “ ödevini kendisi y apan”, 38 ’i (%39,2) ise “ebeveynden yardım alan” seçeneğini işaretlemiştir. İki grup arasında, Biliş üstü Yeti Ölçeği bakımından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmazken (p>0,05), SKÖ ve ÇSKÖ ölçekleri bakımından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur (p<0.05). SKÖ ve ÇSKÖ ortalaması ebeveyn yardımıyla ödev yapan grupta kendisi yapan gruba göre daha yüksektir. Ölçek sorularına verilen yanıtlarda kayda değer farklılıklar saptanmıştır. Üst bilişsel yetinin; kendi başına yapma eylemine, yani sorumluluk alma davranışına dönüşememesi, ebeveynlerin kaygıları öncelikli olmak üzere, aile ve çocuğun kaygı düzeyleri ile ilişkili olduğunu düşündürmektedir.